Η Marie Delcourt , στο βιβλίο της Pericles (Παρίσι, 1939, σ. 77), γράφει: «Κανένας δεν θα κατηγορούσε τον Περικλή αν είχε ερωτικές σχέσεις με αγόρια ή μεταχειριζόταν ωμά τη γυναίκα του. Αλλά ο κόσμος το θεωρούσε σκάνδαλο ότι αντιμετώπιζε τη δεύτερη γυναίκα του ως ανθρώπινο πλάσμα, την είχε στα δικά του δώματα αντί να την κλείνει στο γυναικωνίτη και, σαν ν α μην έφταναν όλα αυτά, περίμενε από τους φίλους του που τον επισκέπτονταν να φέρουν μαζί τους και τις γυναίκες τους!» Έχει ετυμολογικό ενδιαφέρον ότι η λέξη γυνή σημαίνει κατά βάση «αυτή που γεννάει». Γιατί ο Έλληνας της πατριαρχικής εποχής έβλεπε στη γυναίκα πάνω από όλα την μητέρα των γιών του και, αν την εκτιμούσε για κάποιο λόγο, ήταν μόνο επειδή διαιώνιζε το γένος του. Τη σεξουαλική του εξάρτηση από αυτή την θεωρούσε συχνά ντροπή. Σπάνια ακούμε ευχαριστίες για την εκπλήρωση των σεξουαλικών επιθυμιών του. Συχνότερα διαβάζουμε εκφράσεις ευγνωμοσύνης για ένα νοικοκυρεμένο σπίτι. Αλλά γενικά ίσχυε η αρχή ότι η γυναίκα ήταν τ
Οι «Ινδοευρωπαίοι» ανήκουν σε εκείνους τους πολεμικούς νομαδικούς λαούς της στέπας, που επηρέασαν αποφασιστικά την πορεία όσων αγροτικών πολιτισμών ζούσαν στα σύνορά τους, εξορμώντας κάθε τόσο από τα βοσκοτόπια τους και κατακτώντας τους αγροτικούς πολιτισμούς της Ευρώπης, της Ασίας και της βόρειας Αφρικής. Αντίθετα με τους γεωργούς, που το βλέμμα τους είναι πάντα προσηλωμένο σ’ ένα κοντινό στόχο, το χωράφι τους, οι λαοί αυτοί στρέφουν συνήθως τη ματιά τους στον μακρινό ορίζοντα της στέπας. Είναι κινητικοί, σκέφτονται με βάση μακρόπνοα στρατηγικά σχέδια και γι’ αυτό κατάφεραν συχνά να συντρίψουν την άμυνα εδραίων αντιπάλων τους χάρη στη στρατηγική ιδιοφυΐα τους. Αλλά δεν υπάρχει στην ιστορία της ανθρωπότητας ούτε ένα παράδειγμα ποιμενικού κράτους που να προέκυψε έπειτα από τέτοιες κατακτητικές εκστρατείες. Τα βασίλεια των Ούννων και των Μογγόλων κατέρρευσαν μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Οι Υξώς, οι πολεμικοί νομάδες που κατέλυσαν το κράτος της 14 ης δυναστείας στην Αίγυπτο, κρατήθηκαν