Skip to main content

Όταν ο Σόλων ο Αθηναίος νομοθετούσε υπέρ των "νοικοκυραίων" της εποχής του


Η επινόηση της ατομικής ιδιοκτησίας και η επέκταση αυτής της έννοιας σε ανθρώπινα πλάσματα, προπάντως στους δούλους, τις γυναίκες και τα παιδιά, είχε οδηγήσει τον άνδρα σε ένα χαρακτηριστικό φόβο μήπως χάσει την ιδιοκτησία του. Αυτός ο φόβος μπορεί να θεωρηθεί η κατεξοχή νεύρωση της πατριαρχίας. Έτσι οι σολώνειοι νόμοι εκφράζουν πάνω απ΄ όλα την ψύχωση του Αθηναίου ότι ήταν σχεδόν αναπόδραστο να τον απατήσει η γυναίκα του, αν δεν εξατριώταν ολότελα από αυτόν. Κάθε περίπατος της γυναίκας ερμηνευόταν ως πρόφαση για ενα κρυφό ερωτικό ραντεβού. Κάθε φορά που η γυναίκα έβγαινε για ψώνια, ο άνδρας της υποπτευόταν ότι πήγαινε να ψωνίσει δηλητήριο για να τον ξεπαστρέψει. Γι' αυτό και ο Σόλων θέσπισε ένα νόμο που όριζε ότι οι γυναίκες μπορούσαν να βγουν από το σπίτι (αν, εννοείται, τους το επέτρεπε ο άνδρας τους) μόνο για κηδείες και θρησκευτικές τελετές, και ακόμα και τότε με τον όρο ότι δεν θα έπερναν μαζί τους περισσότερα από τρια ρούχα ούτε περισσότερη τροφή από όση μπορούσε να αγοράσει κανείς με έναν οβολό.


Ernest Borneman, Η Πατριαρχία (Η προέλευση και το μέλλον του κοινωνικού μας συστήματος)

Comments

Popular posts from this blog

Πέντε θέσεις για τις συνέπειες της σεξουαλικής ηθικής

Πρώτο : Η απώθηση της γεννητικής σεξουαλικότητας δημιουργεί πιστούς στην εξουσία, υποτελείς χαρακτήρες και εγγυάται έτσι τη διατήρηση των κοινωνικών συνθηκών, των δομών εξουσίας και των συνθηκών παραγωγής που επικρατούν. Ο αυταρχικά διαμορφωμένος χαρακτήρας υποτάσσεται σε αυτές –αν και συχνά απρόθυμα –και εκπληρώνει μέσα σε αυτές τις συνθήκες λειτουργίες που διατηρούν το σύστημα. Δεύτερο : Η αρνητική απέναντι στη σεξουαλικότητα ψυχική δομή δημιουργεί προδιάθεση για αλλοτριωμένη εργασία. Χωρίς αλλοτριωμένη εργασία θα κατέρρεε το οικονομικό σύστημα της παραγωγής προϊόντων που βασίζεται στη μεγιστοποίηση της παραγωγής και στην επίτευξη κέρδους. Η θετική στάση απέναντι στη σεξουαλικότητα και η αλλοτριωμένη εργασία αποκλείονται αμοιβαία όπως η σεξουαλική απώθηση και η δημιουργική, ΑΤΟΜΙΚΑ οριζόμενη εργασία. Τρίτο : Η σεξουαλική καταπίεση μειώνει την ικανότητα για κριτική και κάνει δυνατή την ιδεολογικοποίηση της συνείδησης με περιεχόμενα που είναι αντίθετα στα πραγματικά συμφ

Ο Γάμος στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία

Το ρωμαϊκό δίκαιο ήταν ταξικό δίκαιο. Ο φοιτητής της νομικής που μαθαίνει ότι στην αρχαία Ρώμη υπήρχαν τέσσερις διαφορετικές μορφές γάμου, τα χάνει με αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο, ώσπου να ανακαλύψει – πράγμα όμως που δεν αναφέρεται σε κανένα αστικό εγχειρίδιο για το ρωμαϊκό δίκαιο – ότι καθεμιά από αυτές τις τέσσερις μορφές ήταν ένα σύνολο από γαμήλια έθιμα που γ εννήθηκαν μέσα σε μια ορισμένη τάξη, υιοθετήθηκαν στο πέρασμα των αιώνων από άλλες τάξεις και έτσι συγκαλύφθηκε η ταξική τους προέλευση.   Ως τον 5ο αιώνα π.Χ., ο γάμος στη Ρώμη ήταν έγκυρος μόνο αν γινόταν ανάμεσα σε μέλη της άρχουσας τάξης. Για ένα πατρίκιο, οι γάμοι με μέλη κατώτερων τάξεων ήταν κάτι αδιανόητο, γιατί οι τάξεις αυτές δεν εκπλήρωναν καμία από τις τρεις απαραίτητες προϋποθέσεις: να έχουν γη, γενεαλογικό δένδρο και προστάτιδα θεότητα. Αυτό απέκλειε το γάμο από έρωτα, και μάλιστα όχι μόνο ανάμεσα σε πατρίκιους και πληβείους, αλλά και ανάμεσα σε μέλη της ίδιας της πατρικιακής τάξης. Γιατί, σύμφωνα με την πα

Συνέντευξη του Ernest Borneman η οποία δημοσιεύτηκε το 1979 στο τεύχος 19 του περιοδικού Vorgänge [pdf]

Με τις ερωτήσεις που απάντησα σε εκείνη την συνέντευξη θα τελειώσω αυτή την αναδρομή στα χρόνια που πέρασαν από την πρώτη έκδοση της Πατριαρχίας. Ernest Borneman Το pdf είναι στο παρακάτω link: Συνέντευξη