Skip to main content

Πέντε θέσεις για τις συνέπειες της σεξουαλικής ηθικής




Πρώτο
: Η απώθηση της γεννητικής σεξουαλικότητας δημιουργεί πιστούς στην εξουσία, υποτελείς χαρακτήρες και εγγυάται έτσι τη διατήρηση των κοινωνικών συνθηκών, των δομών εξουσίας και των συνθηκών παραγωγής που επικρατούν. Ο αυταρχικά διαμορφωμένος χαρακτήρας υποτάσσεται σε αυτές –αν και συχνά απρόθυμα –και εκπληρώνει μέσα σε αυτές τις συνθήκες λειτουργίες που διατηρούν το σύστημα.

Δεύτερο: Η αρνητική απέναντι στη σεξουαλικότητα ψυχική δομή δημιουργεί προδιάθεση για αλλοτριωμένη εργασία. Χωρίς αλλοτριωμένη εργασία θα κατέρρεε το οικονομικό σύστημα της παραγωγής προϊόντων που βασίζεται στη μεγιστοποίηση της παραγωγής και στην επίτευξη κέρδους. Η θετική στάση απέναντι στη σεξουαλικότητα και η αλλοτριωμένη εργασία αποκλείονται αμοιβαία όπως η σεξουαλική απώθηση και η δημιουργική, ΑΤΟΜΙΚΑ οριζόμενη εργασία.

Τρίτο: Η σεξουαλική καταπίεση μειώνει την ικανότητα για κριτική και κάνει δυνατή την ιδεολογικοποίηση της συνείδησης με περιεχόμενα που είναι αντίθετα στα πραγματικά συμφέροντα. Ένα παράδειγμα γι’ αυτό είναι η ανάληψη της αρνητικής απέναντι στη σεξουαλικότητα ιδεολογίας από τους ίδιους τους καταπιεσμένους. Χωρίς τη διαρκή αυτοκαταπίεση του ατόμου η καταπίεση θα ήταν δυνατή μόνο με τη χρησιμοποίηση της φυσικής βίας.

Τέταρτο: H σεξουαλική καταπίεση δημιουργεί μια αυταρχική ψυχική δομή στους εξουσιαστές και τους εξουσιαζόμενους, που αποτελεί τη βάση των αυταρχικών ιεραρχιών της αστικής κοινωνίας. Ιδιαίτερα διαμορφωμένη είναι η αυταρχική ψυχική δομή στην αμφιρροπία της (υπακοή προς τα πάνω, πίεση προς τα κάτω) στις μεσαίες τάξεις, τα μέλη των οποίων εκτελούν τη συγκεκριμένη καταπίεση των εργαζομένων και της νεολαίας στην επιχείρηση και τα μορφωτικά ιδρύματα για το συμφέρον του συστήματος που επικρατεί. Γι’ αυτό η αρνητική ηθική είναι περισσότερο αναπτυγμένη σ’ αυτές τις θεωρίες.

Πέμπτο: Η σεξουαλική απώθηση προδιαθέτει βέβαια για αλλοτριωμένη εργασία και δρα έτσι σα σχεδόν παραγωγική δύναμη. Η αυστηρή σεξουαλική καταπίεση μπορεί όμως να οδηγήσει σε σοβαρές νευρώσεις και διαταραχές της εργασίας που μειώνουν σημαντικά την ατομική απόδοση στην εργασία. Αυτό είναι μια ανεπιθύμητη παρενέργεια που γίνεται αποδεκτή για χάρη της αυταρχικής ψυχικής δομής της μάζας των  εργαζομένων.

Αυτές οι συνέπειες της σεξουαλικής ηθικής κάνουν τους ανθρώπους λειτουργικά ικανούς για την πατριαρχική (αυταρχική) καπιταλιστική κοινωνία και εγγυόνται έτσι τη διατήρηση και την αποδοτικότητα της στην έννοια της προσανατολισμένης στο κέρδος παραγωγής των προϊόντων. Η σφαίρα παραγωγής της αρνητικής απέναντι στη σεξουαλικότητα ηθικής είναι η ομάδα εκείνων που παίρνουν ή προετοιμάζουν θεωρητικά τις βασικές πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις για το συμφέρον της προσανατολισμένης στο κέρδος παραγωγής των προϊόντων, εκείνων που σχεδιάζουν και πραγματοποιούν την αυταρχική ιεραρχική δομή της κοινωνίας. Η σφαίρα της μεταβίβασης της σεξουαλικής ηθικής των μικροαστών ιδεολόγων και προπαγανδιστών στον τομέα της εκπαίδευσης, της θρησκείας, της ιατρικής και του δικαίου.

Haensch Dietrich: Η Καταπιεστική Οικογένεια, 1973

Comments

Popular posts from this blog

Συνέντευξη του Ernest Borneman η οποία δημοσιεύτηκε το 1979 στο τεύχος 19 του περιοδικού Vorgänge [pdf]

Με τις ερωτήσεις που απάντησα σε εκείνη την συνέντευξη θα τελειώσω αυτή την αναδρομή στα χρόνια που πέρασαν από την πρώτη έκδοση της Πατριαρχίας. Ernest Borneman Το pdf είναι στο παρακάτω link: Συνέντευξη

Ο Γάμος στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία

Το ρωμαϊκό δίκαιο ήταν ταξικό δίκαιο. Ο φοιτητής της νομικής που μαθαίνει ότι στην αρχαία Ρώμη υπήρχαν τέσσερις διαφορετικές μορφές γάμου, τα χάνει με αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο, ώσπου να ανακαλύψει – πράγμα όμως που δεν αναφέρεται σε κανένα αστικό εγχειρίδιο για το ρωμαϊκό δίκαιο – ότι καθεμιά από αυτές τις τέσσερις μορφές ήταν ένα σύνολο από γαμήλια έθιμα που γ εννήθηκαν μέσα σε μια ορισμένη τάξη, υιοθετήθηκαν στο πέρασμα των αιώνων από άλλες τάξεις και έτσι συγκαλύφθηκε η ταξική τους προέλευση.   Ως τον 5ο αιώνα π.Χ., ο γάμος στη Ρώμη ήταν έγκυρος μόνο αν γινόταν ανάμεσα σε μέλη της άρχουσας τάξης. Για ένα πατρίκιο, οι γάμοι με μέλη κατώτερων τάξεων ήταν κάτι αδιανόητο, γιατί οι τάξεις αυτές δεν εκπλήρωναν καμία από τις τρεις απαραίτητες προϋποθέσεις: να έχουν γη, γενεαλογικό δένδρο και προστάτιδα θεότητα. Αυτό απέκλειε το γάμο από έρωτα, και μάλιστα όχι μόνο ανάμεσα σε πατρίκιους και πληβείους, αλλά και ανάμεσα σε μέλη της ίδιας της πατρικιακής τάξης. Γιατί, σύμφωνα με τη...

Οικογένεια σημαίνει δουλεία

 Παράδειγμα μητρογραμμικής γενοταγούς κοινότητας (Machiguenga people, Eastern Cuzco, Peru) Οι αφηγήσεις για τους μυθικούς βασιλιάδες της παλιάς Ρώμης φανερώνουν ολοκάθαρα τη μητριστική προέλευση του ρωμαϊκού κράτους και το σταδιακό ξήλωμα της μητριστικής κοινωνίας από τους εκπροσώπους της πατριαρχίας, τους πατρίκιους, αυτούς qui patres scire possunt , «που ξέρουν τους πατεράδες τους», δηλαδή τους άνδρες εκείνους που για πρώτη φορά ανήγαγαν την καταγωγή τους στους πατεράδες τους, αντί στις μανάδες τους, όπως ήταν η συνήθεια ως τότε. Αλλά δεν πρέπει να φανταστούμε το πέρασμα από το μητρικό στο πατρικό δίκαιο σαν μια μετάλλαξη˙ ήταν μια αργή διαδικασία, όπου τα συστήματα συνυπήρχαν πλάι πλάι για αιώνες, χωρίς οι άνθρωποι να συνειδητοποιούν πάντα την αντίφαση που υπήρχε ανάμεσά τους. Το σημαντικότερο βήμα σ’ αυτή τη μακριά πορεία ήταν η μετατροπή του γένους σε οικογένεια. Παρακολουθήσαμε αυτό το βήμα και στους Έλληνες. Αλλά στους Ρωμαίους αυτή η διαδικασία μετασχηματισμού...