Skip to main content

Ποιες ήταν λοιπόν οι μάγισσες και ποια τα «εγκλήματά» τους;




Ποιες ήταν λοιπόν οι μάγισσες και ποια τα «εγκλήματά» τους βάση των οποίων ξεκίνησε η τόσο φαύλη καταπίεση τους από την άρχουσα τάξη; Αναμφισβήτητα, κατά τη διάρκεια του κυνηγιού της μάγισσας, η κατηγορία της "μαγείας" ήρθε για να καλύψει μια πληθώρα αμαρτιών που κυμαίνονται από την πολιτική ανατροπή και τις θρησκευτικές αιρέσεις ως την λαγνεία και τη βλασφημία. Ωστόσο, τρεις κεντρικές κατηγορίες εμφανίζονται επανειλημμένα στην ιστορία της μαγείας [witchcraft] σε ολόκληρη τη Βόρεια Ευρώπη: Πρώτον, οι μάγισσες κατηγορούνται για κάθε πιθανό σεξουαλικό έγκλημα κατά των ανδρών. Πολύ απλά, «κατηγορούνται» για τη γυναικεία σεξουαλικότητα! Δεύτερον, κατηγορούνται για σύσταση οργάνωσης. Τρίτον, κατηγορούνται ότι έχουν μαγικές δυνάμεις που επηρεάζουν την υγεία – μπορούν να βλάψουν, αλλά και να θεραπεύσουν. Συχνά κατηγορήθηκαν ειδικά για την κατοχή ιατρικών και μαιευτικών δεξιοτήτων.

Πρώτα απ’ όλα ας εξετάσουμε την κατηγορία των σεξουαλικών εγκλημάτων. Η μεσαιωνική Καθολική Εκκλησία ανέδειξε το σεξισμό σε ένα σημείο αρχής: Ο Malleus δηλώνει: "Όταν μια γυναίκα σκέφτεται μόνη της, σκέφτεται το κακό." Ο μισογυνισμός της Εκκλησίας, αν δεν αποδεικνύεται από την ίδια τη μάγισσο-μανία, αποδεικνύεται από τη διδασκαλία της πως στη συνουσία το αρσενικό αποθέτει στο θηλυκό ένα homunculus ή «μικρό άτομο», πλήρες και με ψυχή, το οποίο στεγάζεται απλά στη μήτρα για εννέα μήνες, χωρίς, προϊόντος του χρόνου το homunculus περνά στη μήτρα να αποκτά οποιοδήποτε χαρακτηριστικό της μητέρας. Ωστόσο, το «μικρό άτομο» δεν είναι στ’ αλήθεια ασφαλές, μέχρι να φτάσει και πάλι στα αρσενικά χέρια, όταν ο ιερέας το βαφτίσει, εξασφαλίζοντας τη σωτηρία της αθάνατης ψυχής του.

Μια άλλη καταθλιπτική φαντασία μερικών μεσαιωνικών θρησκευτικών στοχαστών ήταν ότι μετά την ανάσταση όλοι οι άνθρωποι θα αναγεννηθούν σαν άνδρες! (τί φάση;;)

Η Εκκλησία (Καθολική) συνέδεε τις γυναίκες με το σεξ, και όλη η ευχαρίστηση στο σεξ καταδικάστηκε, γιατί θα μπορούσε να προέλθει μόνο από το διάβολο. Οι μάγισσες υποτίθεται ότι είχαν πάρει την ευχαρίστηση από την συνεύρεση με τον διάβολο (παρά το παγωμένο σεξουαλικό όργανο που φημολογείτο ότι κατέχει) και με τη σειρά τους μόλυναν τους άντρες. Από αυτή τη στιγμή και έπειτα για την επιθυμία (σεξουαλική) είτε του άνδρα είτε της γυναίκας, τότε, κατηγορούνταν οι γυναίκες. Από την άλλη πλευρά, οι μάγισσες κατηγορήθηκαν ότι καθιστούσαν τους άντρες σεξουαλικά ανίκανους και πως ήταν ικανές να εξαφανίσουν τα πέη τους. Όσον αφορά τη γυναικεία σεξουαλικότητα, οι μάγισσες κατηγορήθηκαν, στην πραγματικότητα, για την παροχή αντισυλληπτικών και την εκτέλεση αμβλώσεων:
-Τώρα υπάρχουν, όπως λέγεται στο Papal Bull, επτά μέθοδοι με τις οποίες μολύνουν με τη μαγεία την αφροδίσια πράξη και τη σύλληψη στη μήτρα: Πρώτον, με το να οδηγούν το μυαλό των ανδρών στο υπερβολικό πάθος. Δεύτερον, παρεμποδίζοντας τη γενετική τους(ανδρών) δύναμη. Τρίτον, με την απομάκρυνση των μελών που φιλοξενούνται στην πράξη αυτή. Τέταρτον, μετατρέποντας τους άνδρες σε θηρία με τη μαγεία τους. Πέμπτον, καταστρέφοντας τη γενετήσια δύναμη στις ίδιες τις γυναίκες. Έκτο, κάνοντας αμβλώσεις. Έβδομο, προσφέροντας σε δαίμονες εκτός από ζώα και καρπούς της γης, ανθρώπινα παιδιά…-
(Malleus Maleficarum)

Τελικά, στα μάτια της Εκκλησίας, όλη η δύναμη των μαγισσών προερχόταν
από τη σεξουαλικότητά τους. Η «καριέρα» της μάγισσας άρχιζε με τη σεξουαλική της επαφή με τον διάβολο. Κάθε μάγισσα έπαιρνε το χρίσμα σε μια γενική συνέλευση (το Σάββατο των μαγισσών)[Sabbath] στην οποία ο διάβολος προέδρευε, συχνά με τη μορφή ενός τράγου, και στο τέλος συνουσιαζόταν με τα νέα μέλη. Σε αντάλλαγμα για τις δυνάμεις της, η μάγισσα υποσχόταν στον Διάβολο αιώνια και απόλυτη πίστη. (Ακόμα και στο φαντασιακό της Εκκλησίας το κακό μπορούσε να θεωρηθεί τελικά ως αρσενικά-κατευθυνόμενο!) Όπως μας καθιστά με σαφήνεια Malleus, ο διάβολος σχεδόν πάντα ενεργεί μέσω της γυναίκας, όπως έκανε και στην Εδέμ:

-Όλα τα μάγια προέρχονται από τη σαρκική επιθυμία, η οποία στις γυναίκες είναι ακόρεστη ... Για το λόγο αυτό προκειμένου να εκπληρώσουν τις επιθυμίες τους συνωμοτούν με τους δαίμονες ... είναι αρκετά ξεκάθαρο ότι υπάρχουν περισσότερες γυναίκες από ότι άνδρες που έχουν μολυνθεί από την αίρεση της μαγείας ... Και ευλογημένος να είναι Ύψιστος που έχει διατηρήσει μέχρι τώρα το αρσενικό φύλο μακριά από ένα τόσο μεγάλο έγκλημα ...

Δεν ήταν μόνο μάγισσες οι γυναίκες - ήταν γυναίκες που φαινόταν να είναι οργανωμένες σε μια τεράστια μυστική κοινωνία. Μια μάγισσα που ήταν αποδεδειγμένο μέλος του "κόμματος του διαβόλου" ήταν πιο φοβερή από εκείνη που ενεργούσε μόνη της και η βιβλιογραφία για το κυνήγι της μάγισσας έθετε πάντοτε ένα ερώτημα που μέχρι τώρα έχει μείνει αναπάντητο, «τι συνέβαινε στα «Σάββατα» των μαγισσών»; Κανιβαλισμός αβάπτιστων μωρά; Κτηνοβασίες και μαζικά όργια; Εκεί πήγαιναν οι τεράστιες εικασίες τους ...)
Στην πραγματικότητα, υπάρχουν ενδείξεις ότι γυναίκες που κατηγορήθηκαν ότι ήταν μάγισσες συναντιόντουσαν τοπικά σε μικρές ομάδες και πως έπειτα αυτές οι ομάδες, συναντιόντουσαν όλες μαζί σε φεστιβάλ των οποίων ο όγκος προσέγγιζε χιλιάδες κόσμου. Μερικοί συγγραφείς υποθέτουν ότι οι συναντήσεις ήταν τελετές που σχετίζονταν με την παγανιστική θρησκευτική λατρεία. Αναμφισβήτητα, οι συναντήσεις αυτές αποτελούσαν επίσης την ευκαιρία για την διακίνηση βοτανολογικής γνώσης και τη μετάδοση των ειδήσεων. Έχουμε λίγα στοιχεία για την πολιτική σημασία των οργανώσεων των μαγισσών, αλλά είναι σχεδόν απίθανο να αποκλείσουμε ότι δεν συνδέονταν με τις αγροτικές εξεγέρσεις εκείνης της εποχής. Οποιαδήποτε αγροτική οργάνωση, απλά και μόνο ως οργάνωση, θα προσελκύσει αντιφρονούντες, θα αύξανε την επικοινωνία μεταξύ των χωριών και θα δημιουργούσε ένα πνεύμα συλλογικότητας και αυτονομίας μεταξύ των αγροτών.-
(Malleus Maleficarum)

μετάφραση απ΄ το:

Witches, Midwives & Nurses
A History of Women Healers, by Barbara Ehrenreich and Deirdre English
Publication Year: 2010

Comments

Popular posts from this blog

Συνέντευξη του Ernest Borneman η οποία δημοσιεύτηκε το 1979 στο τεύχος 19 του περιοδικού Vorgänge [pdf]

Με τις ερωτήσεις που απάντησα σε εκείνη την συνέντευξη θα τελειώσω αυτή την αναδρομή στα χρόνια που πέρασαν από την πρώτη έκδοση της Πατριαρχίας. Ernest Borneman Το pdf είναι στο παρακάτω link: Συνέντευξη

Ο Γάμος στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία

Το ρωμαϊκό δίκαιο ήταν ταξικό δίκαιο. Ο φοιτητής της νομικής που μαθαίνει ότι στην αρχαία Ρώμη υπήρχαν τέσσερις διαφορετικές μορφές γάμου, τα χάνει με αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο, ώσπου να ανακαλύψει – πράγμα όμως που δεν αναφέρεται σε κανένα αστικό εγχειρίδιο για το ρωμαϊκό δίκαιο – ότι καθεμιά από αυτές τις τέσσερις μορφές ήταν ένα σύνολο από γαμήλια έθιμα που γ εννήθηκαν μέσα σε μια ορισμένη τάξη, υιοθετήθηκαν στο πέρασμα των αιώνων από άλλες τάξεις και έτσι συγκαλύφθηκε η ταξική τους προέλευση.   Ως τον 5ο αιώνα π.Χ., ο γάμος στη Ρώμη ήταν έγκυρος μόνο αν γινόταν ανάμεσα σε μέλη της άρχουσας τάξης. Για ένα πατρίκιο, οι γάμοι με μέλη κατώτερων τάξεων ήταν κάτι αδιανόητο, γιατί οι τάξεις αυτές δεν εκπλήρωναν καμία από τις τρεις απαραίτητες προϋποθέσεις: να έχουν γη, γενεαλογικό δένδρο και προστάτιδα θεότητα. Αυτό απέκλειε το γάμο από έρωτα, και μάλιστα όχι μόνο ανάμεσα σε πατρίκιους και πληβείους, αλλά και ανάμεσα σε μέλη της ίδιας της πατρικιακής τάξης. Γιατί, σύμφωνα με τη...

Οικογένεια σημαίνει δουλεία

 Παράδειγμα μητρογραμμικής γενοταγούς κοινότητας (Machiguenga people, Eastern Cuzco, Peru) Οι αφηγήσεις για τους μυθικούς βασιλιάδες της παλιάς Ρώμης φανερώνουν ολοκάθαρα τη μητριστική προέλευση του ρωμαϊκού κράτους και το σταδιακό ξήλωμα της μητριστικής κοινωνίας από τους εκπροσώπους της πατριαρχίας, τους πατρίκιους, αυτούς qui patres scire possunt , «που ξέρουν τους πατεράδες τους», δηλαδή τους άνδρες εκείνους που για πρώτη φορά ανήγαγαν την καταγωγή τους στους πατεράδες τους, αντί στις μανάδες τους, όπως ήταν η συνήθεια ως τότε. Αλλά δεν πρέπει να φανταστούμε το πέρασμα από το μητρικό στο πατρικό δίκαιο σαν μια μετάλλαξη˙ ήταν μια αργή διαδικασία, όπου τα συστήματα συνυπήρχαν πλάι πλάι για αιώνες, χωρίς οι άνθρωποι να συνειδητοποιούν πάντα την αντίφαση που υπήρχε ανάμεσά τους. Το σημαντικότερο βήμα σ’ αυτή τη μακριά πορεία ήταν η μετατροπή του γένους σε οικογένεια. Παρακολουθήσαμε αυτό το βήμα και στους Έλληνες. Αλλά στους Ρωμαίους αυτή η διαδικασία μετασχηματισμού...