Μερικά στοιχεία της μυθολογίας συμφωνούν με την πραγματικότητα. Αλλά από καμία μαρτυρία των Ελλήνων ή οποιουδήποτε άλλου λαού δεν μπορούμε να συμπεράνουμε πως επέδρασε ο ερχομός τους στις φιλειρηνικές γεωργικές φυλές, με τις παραδόσεις τους της φιλοστοργίας, της πρόνοιας και της εμπιστοσύνης στους ανθρώπους, που τους έκανε ανίκανους να φανταστούν ότι ήταν δυνατόν να δεχτούν επίθεση και να υποταχτούν. Άθελά μας σκεφτόμαστε εδώ τους μητριαρχικούς Αζτέκους και τους πλιατσικολόγους του Cortez. Αλλά η σύγκρυση αυτή χωλένει από αρκετές απόψεις.
Από τη άλλη μεριά, όμως, οι Ισπανοί είχαν ένα πράμα κοινό με τους πρώτους Έλληνες: δεν είχαν μαζί τους γυναίκες. Έτσι, οι πρώτοι Έλληνες αντιμετώπιζαν τις γυναίκες των γεωργικών φυλών όπως περίπου οι Ισπανοί τις γυναίκες των κατακτημένων Αζτέκων: ως πλάσματα που ήταν διπλά αξιοκαταφρόνητα* πρώτων γιατί άνηκαν στη φυλή των νικημένων* και δεύτερων γιατί, όπως συμβαίνει συνήθως με τα κατακτητικά στίφη, τις χρησιμοποιούσαν για να κορέσουν τη σεξουαλική τους δίψα. Τις βίαζαν και ταυτόχρονα περιφρονούσαν στο πρόσωπο τους όλόκληρη τη φυλή τους. Γιατί το γεγονός ότι αυτοί οι λαοί των αγροτών δεν αμύνονταν καν όταν δέχονταν επίθεση φαινόταν στους Έλληνες το άκρον άωτο της καταισχύνης, του ξεπεσμού και της ανανδρίας.
Βιβλιογραφία:
- Masson, O.T., «Woman's Share in Primitive Culture», New York
- Schmidt, P.W., «The Position of Women with Regard to Property in Primitive Society», American Anthropologist, 1935
Comments
Post a Comment